"Het Groene Goud/Oro Verde"

De olijvenboer brengt de kids naar school en gaat zijn opbrengst ophalen, we zijn reuze nieuwsgierig. We hebben 694 kg ingeleverd daarvan is 600 kg geperst en voor de teveel ingeleverde kilo’s krijg je een vergoeding van de molen. Deze persen ze dan voor zichzelf, want ze hebben ook een winkeltje en bij dit soort molens komen alleen kleine boeren die meestal niet spuiten. De grote boeren brengen alles naar de Coöperatie. We hebben nu 3 jerrycans (voorzien van datum) met onze eerste olijfolie (“het groene goud”). Harold heeft nog zoveel last van zijn arm en gaat niet verder misschien vanmiddag met Ramon.

Ik ga met mijn moeder weer richting Tortosa om de invoerbelasting te betalen, nadat ik een nummertje heb getrokken ben ik al snel aan de beurt de ambtenaar maakt de papieren in orde en nu denk ik dat ik kan betalen maar helaas, daarvoor moet ik eerst naar een ander loket waar een sticker met barcode uitgeprint wordt daarmee moet ik dan naar een bank om te betalen en met het betalingsbewijs weer terug naar de Belastingdienst (makkelijker kunnen we het niet maken). Na ruim 1,5 uur heb ik dan eindelijk de juiste papieren in handen waarmee ik vlg week naar Tarragona ga om een Spaans kenteken aan te vragen.
Harold plukt ’s middags met Ramon nog een boom, vullen de zakken en houdt het voor gezien.

"De 1e oogst"

Harold gaat met Peter & Ann naar de molen de zakken met olijven wegbrengen, daar aangekomen is er niemand. Volgens de bovenbuurman komt de molenaar ’s middags pas. Gelukkig weet Peter nog een andere molen en daar kunnen ze de olijven ook inleveren.
De mannen gaan bij thuiskomst gelijk weer aan het werk want zaterdag willen we de volgende 600 kg inleveren. Aan het eind van de dag hebben ze 14 kruiwagens, Peter kan morgen niet maar nog 6 kruiwagens erbij moet lukken. Harold krijgt ’s avonds heel erg veel last van zijn rechter onderarm die is helemaal opgezet, waarschijnlijk overbelast? Olijvenboer zijn valt niet mee .........

"De weersverwachtingen"

’s Morgens regent het nog maar de weersvoorspelling geven aan dat het in de loop van de ochtend opklaart, we zijn al echte boeren constant bezig met het weer!! Mijn moeder en ik gaan naar de kapper daar is het ook echt weer voor. Rond 10 uur klaart het op en Harold kan verder want we moeten voor morgen wel ongeveer 600 kg hebben ivm de 3 dagen. Als ik terugkom van de kapper trek ik de spijkerbroek en de kaplaarzen aan en ga Harold helpen. We weten op dat moment niet precies hoeveel olijven er op het zeil liggen. Volgende keer doen we het anders, we wegen hoeveel er in een volle kruiwagen zit (30 kg) en dan moeten we in het vervolg alleen de kruiwagens tellen. Dat is hier ook zo lekker als het stopt met regenen en de zon weer gaat schijnen is alles gelijk weer droog en kan gelijk de jas weer uit. De kids zijn ’s middags vrij dus kunnen mooi helpen. ’s Avonds vullen Ramon & Harold de zakken en komen er achter dat het meer dan 600 kg is.

"Regen in Spanje"

’s Morgens om 8 uur beginnen Harold en Peter enthousiast met plukken maar helaas om 10 uur begint het te regenen. Om half 2 zijn ze door en door nat en stoppen ze.

"De Olijvenoogst/Spaans kenteken 2"

De start van de “Olijvenoogst”: om 8 uur komt Peter (een Belg, die sinds begin september met Ann en zijn 2 kinderen in L´Ampolla woont, de kinderen zitten op school bij onze kids) om Harold te helpen want om alleen met een beetje hulp van mij 220 bomen te oogsten gaat niet lukken. Het is prachtig weer, leuk om zo te beginnen. Er zijn verschillende manieren om de olijven te oogsten: eruit slaan met een stok, eruit kammen of wachten tot ze op de grond vallen en dan met een speciale rol oprollen, wij gaan ze eruit slaan en nemen wat op de grond ligt niet mee, willen graag zuivere olijfolie.
Misschien dat Ramon aan het eind van de pluk wat onder de bomen ligt nog gaat oprollen want dit kan je bij de coöperatie wel inleveren en dan krijg je ongeveer € 0,24 de kilo.
Onder de bomen leggen we netten neer en slaan de olijven met een houten hooivork uit de bomen (dit is heel zwaar werk), dan worden alle takken en het grove blad eruit gehaald, het net wordt bij elkaar gevouwen om de olijven op een hoop te krijgen en dan worden ze in zwarte draagmanden geschept die we in de kruiwagen legen. Daarna worden ze op een zeil uitgespreid, dit kan ongeveer 2 dagen blijven liggen en dan moeten ze naar de molen gebracht worden.

Na wat foto´s gemaakt te hebben ga ik met mijn moeder naar de ITV om de keuringspapieren van de auto op te halen, daarna rijden we met de papieren door naar Tortosa om bij de belastingdienst de auto aan te geven. Nou dat ging dus niet lukken want ik was 1 dag te laat, moet nu invoerrechten betalen à € 400,00. Het frustrerende is dat ik er al 2 keer geweest ben, speciaal voor naar Barcelona ben gereden want ik moest een officieel verhuisbericht hebben à € 30,00 + benzine en de tol, dat blijkt nu ook voor niets. Vorige week ben ik zelfs ook nog geweest maar toen kon ik niet betalen omdat ik de keuringspapieren nog niet had!!!!!!!! Wat een bureaucratie.
De mannen hebben bij thuiskomst flink wat olijven geplukt, we moeten minimaal 300 kg en maximaal 600 kg bij de molen inleveren. Het persen is een prijs of je nu 300 kg brengt of 600 kg. Aan het eind vd dag denken ze ongeveer 450 kg te hebben geplukt.

"Ambachtelijke molen"

Het is perfect weer, na de koffie rijden we naar El Perello om naar een ambachtelijke molen te bekijken waar we onze olijven gaan laten persen.
Daarna rijden we door naar L´Ampolla om daar net zoals vele Spaanse families lekker buiten op het terras te eten.

"Mijn moeder komt vandaag!!!

Vandaag komt mijn moeder, we rijden nadat we de kids naar school hebben gebracht naar Valencia waar zij om 11.45 u zal landen. Het is ongeveer 2 uur rijden en hoe dichter we bij Valencia komen hoe harder het gaat regenen. Ze is op tijd en na een kop koffie vertrekken we weer naar Camarles. Als we in de buurt van Camarles komen begint het zonnetje weer te schijnen. De familie + de hondjes zijn blij dat oma er is en dat ze 10 dagen blijft. ´s Middags blijven we lekker thuis en genieten van het mooie weer.

"Spaans kenteken 1/Diploma 2"

We hebben heerlijk geslapen, het alarm is niet meer afgegaan. Vandaag een druk programma: we moeten de auto laten keuren bij de ITV (APK van Spanje), dit is nodig om de auto op Spaans kenteken te krijgen. Om 9.30 u hebben we een afspraak bij het keuringsstation, daarna gaan we naar Tortosa om de belasting te betalen en daarna naar Tarragona (hoofdstad van de provincie Tarragona) om bij het Ministerie het Spaanse kenteken voor de auto aan te vragen en we gaan gelijk langs bij het Ministerie van Onderwijs om het officieel vertaalde diploma van Roberto af te geven.

De ITV gaat op zich goed en om 10.30 uur hebben we de groene sticker op de voorruit maar de officiële papieren kunnen we maandag pas ophalen, jammer maar dan gaan we maandag maar weer terug. We kunnen nu ook de belasting niet gaan betalen en het kenteken aanvragen in Tarragona.
We moeten echter toch naar Tarragona voor het diploma het is ongeveer 40 min. rijden. Na bestudering van het diploma en in een heel oud boekje te hebben gekeken waarin alleen gesproken wordt over lts, mavo, havo, komt de dame van het ministerie van onderwijs tot de conclusie dat het vmbo diploma van Roberto niet voldoende is om Batxillerat te gaan volgen. O je wat nu, we maken kenbaar dat Roberto ook nog een jaar HAVO heeft gedaan en laten zijn vertaalde rapport zien na lang nadenken is ze akkoord nu alleen nog het officiële rapport. Laten we dat nu net niet bij ons hebben (dom dom dom). Volgende week nog maar een keer terug, we moeten toch al voor

"Alarmfase 3"

Vanmorgen zijn we er gelijk op uit geweest om een bedrijf te vinden die het alarm kan maken. Het bedrijf waar we terecht kwamen wilde ons het liefst een nieuw alarmsysteem verkopen want dit engelse systeem kenden ze niet. Na lang praten dat we zo de nacht niet in wilde gaan en een AJAX pen cadeau te hebben gegeven, beloofde de monteur om ‘s middags om 15.30 uur langs te komen.

Even afwachten maar. ................. Inmiddels is de monteur geweest en de sirene maakte kortsluiting, de monteur heeft het alarm gelijk opnieuw geprogrammeerd. Wat je met een AJAX-pen al niet kunt bereiken, we hopen lekker te kunnen slapen vannacht.
’s Avonds met Roberto naar Catalaanse les, sinds vorige week gaan Roberto en ik op de maandag- en woensdagavond van 19.30 u tot 21.00 u naar Catalaanse les.

"Alarmfase 2"

Vannacht ging om half vijf het alarm weer af en wederom niet uit te krijgen, alle knoppen geprobeerd heel het programma in de war maar de sirene buiten blijft maar gaan. Weer heel de familie wakker en eindelijk na 40 minuten gaat het uit. We liggen in bed en ik zeg tegen Harold: “hé hé dat hebben we ook weer gehad”, begint dat ….. ding weer opnieuw. Wij er weer uit, maar wat moet je midden in de nacht, had net de vaatwasser al leeggehaald en de tafel gedekt. Op het moment dat ik naar buiten kijk zie ik blauwe zwaailichten bij de eerste poort en jawel hoor POLITIE, buren die onder in de barranca wonen hebben de politie gebeld. Ik in de nachtjapon en Harold in zijn boxershort + T-shirt midden in de nacht naar buiten om de poort te openen, gelukkig is het hier ‘s nachts nog niet zo koud. Het zijn de Mossos, die hebben hier een hoog aanzien, gelukkig is het een hele aardige man (collega bleef in de auto). We vertellen dat we hier pas 2 maanden wonen en dat we ook niet weten hoe we het alarm uit moeten krijgen!! Hij sprak rap Catalaans en geen woord engels dus de communicatie was op dit tijdstip moeizaam. Omdat hij ook niets kon doen gingen ze weer verder en op dat moment stopte het alarm, we lagen goed en wel om 6 uur weer in bed.

"Dieseltank"

Omdat we een trap in de garage naar het bovenappartement willen maken moet de dieseltank van de CV installatie verplaatst worden naar het opslaghok naast de garage. Een bedrijf uit het dorp komt dit doen, ze verplaatsen de tank maar een ander bedrijf moet de aansluiting en de koperen leidingen maken en die komen over een paar dagen. Niet te geloven maar ze laten ons zo achter (zie foto's). Als de emmer leeg is moeten we met een kannetje uit de cementkuip de diesel in de emmer bijvullen. Hij weet nog niet wanneer hij terug komt!!! Toen ik zei dat dit niet acceptabel is om hier een paar dagen mee te zitten belooft hij om mañana terug te komen en gelukkig komen ze. We hebben er wel om moeten lachen, dat dit anno 2008 nog kan.

"Alarmfase 1"

Om 23.45 gaat het alarm af en we krijgen het niet uit, nadat heel de familie wakker is en iedereen op de knoppen heeft gedrukt stopt het na een half uur. Er is niemand komen kijken, heeft een alarm hier wel zin??? Wat het is geweest geen idee maar we hopen dat het eenmalig was.

"Hoog water"

Een bewolkte ochtend en daarna wat regen: Harold en ik gaan om 11.30 uur naar Tortosa om boodschappen te doen en onze lekke band weg te brengen (inmiddels de 2e want ja we wonen in de bergen met een hobbelige weg). Ciola belt na een uur dat het ontzettend hard regent en dat de stroom is uitgevallen. In Tortosa regent het ook maar we hebben op dat moment geen flauwe idee wat ons te wachten staat Als we rond 1 uur bij Camarles komen is er op de N340 (provinciale weg) een opstopping omdat het water uit de bergen de weg opstroomt. O jé komen we nog wel thuis, nou niet dus. De weg die naar ons huis loopt, gaat over de A7 heen en daarna weer een stukje naar beneden, en daar staat het vol water. Er staat een auto tot aan de zijruiten onder water, een paar mannen zijn bezig de wagen uit het water te duwen. Er zijn nog andere wegen naar ons huis maar alle wegen gaan door de barranca (droge rivierbedding) en die staan op dit moment vol water. Het is gek maar de kids zijn niet erg klein meer maar toch is het een heel vervelend gevoel dat je niet bij je kinderen kunt komen. Harold gaat met nog iemand geulen graven en staat tot zijn knieen in het water. Het water zakt heel langzaam en inmiddels is het half 5, uiteindelijk komt er een graafmachine. Op weg naar huis, komen we nog 2 diepe kuilen tegen maar gelukkig gaat het goed, ogen dicht en rijden maar. Thuis aangekomen blijken we ons nummerbord in de waterstroom verloren te zijn.

Zondagmorgen zitten we om 8 uur al weer in de auto om ons nummerbord te zoeken en hoera gevonden. We maken hier tenminste nog eens wat mee.